zondag 3 november 2013

Een plekje om te schrijven

De radio staat aan, Renso loopt op en neer met wasgoed en de kat springt op de tafel. Ondertussen probeer ik rustig aan mijn boek te werken. Dat werkt niet. Niet voor mij althans, daar was ik al snel achter. Ik richtte een bureautje in op de logeerkamer. Ik hing mijn moodboards erboven, zette fijne rustige muziek op en ging aan het schrijven. Soms, heel soms, lukt het me om te schrijven of te lezen met achtergrond geluiden en andere mensen (of katten) in de kamer. Vroeger was ik daar veel beter in. Ik kon ergens in een hoekje gaan zitten lezen en werd onmiddelijk in het verhaal gezogen. Er had buiten een fanfare kunnen staan en ik zou het niet merken.
Een paar weken geleden haalden we alle onze kleding uit het kleinste slaapkamertje in ons huis. Plotseling had dat kamertje geen functie meer. Er stond alleen nog een strijkplank en een wasmand. Renso stelde voor om dat kamertje voor mij in te richten. Al mijn knutselspulletjes en mijn naaimachine, maar ook mijn bureau en mijn moodboards mochten vanuit de logeerkamer er naartoe verhuizen. Nu ik de muren heb gewit en de plinten, kozijnen en deur heb geschilderd, is het echt mijn kamertje geworden. En een heerlijk plekje om te schrijven.