Waarom blog jij? / Op zoek naar een eigen stem

Waarom blog jij?

"Mag ik je vragen, waarom blog je eigenlijk?" vroeg hij. Hij was oprecht geïnteresseerd, maar zou het zelf nooit doen.

Tja waarom blog ik eigenlijk? Het begon met het delen van leuke gebeurtenissen in mijn leven met vrienden en kennissen. Het aantal volgers was op één hand te tellen, maar dat was niet erg. Daarna probeerde ik mijn blog te gebruiken om mensen te kunnen laten zien wat ik maakte. Ik opende een webshopje op Etsy en gebruikte mijn blog om een persoonlijkere band met de potentiële kopers op te bouwen. Maar mijn shop liep niet zo goed en eigenlijk rommelde ik maar wat aan. Sinds deze zomer ben ik serieuzer gaan bloggen, maar ook meer blogs gaan lezen en nu blog ik omdat:

Ik het leuk vind om te schrijven. 
Het schrijven van blogberichten geeft me plezier, ontspanning en helpt me kritisch om te gaan met mijn schrijfproces.

Ik mijn leven, mijn creativiteit en het proces van het schrijven met mensen wil delen. 
Het is zo leuk om te zien dat dit herkenning oproept bij anderen. Of dat anderen mijn creatieve idee overnemen en er zelf iets mee doen. Ik schrijf nu niet alleen om mijn familie en vrienden op de hoogte te houden van mijn leven, maar ook voor een breder publiek dat het leuk vindt om mij te volgen.

De blogcommunity een ontzettende leuke groep mensen is, waar ik graag deel van uit maak. 
Door het lezen van blogs kom ik ineens in contact met nieuwe leuke mensen. Mensen die ieder op een eigen manier over hun leven vertellen, zodat ik steeds benieuwd ben naar wat ze te vertellen hebben, zoals Anne van Etalles, Dina van Dinastie, Iris van IKBENIRISNIET en Laura van Ooh La Lau. En mensen die mij steeds weer verbazen met creatieve ideeën zoals Renate van Dat Zit Wel Snor en Lisanne van Draad en Praat. Ik hoop ooit zo leuk te schrijven dat anderen mensen dat gevoel ook bij mijn blog gaan krijgen.

Op zoek naar een eigen stem

Maar dan komt het moeilijkste. Het vinden van een eigen stem. Want hoe blijf je uniek, interessant en oogt het allemaal ook nog een beetje leuk? Dat weet ik nog niet helemaal. Ik heb er wel een aantal goede stukken over gelezen. Dit stuk op I Live For My Dreams, en deze op World of Wanderlust. Ik hou mijn statistieken bij om te zien welke berichten goed bekeken worden en welke niet. 

Erg uniek ben ik nog niet echt. En mijn blog oogt ook nog niet zo goed als ik zou willen. Het lastigste daarvan vind ik nog wel het kiezen van de juiste foto's. Maar 'oefening baart kunst' zullen we maar zeggen. Ondertussen rommel ik gewoon nog lekker een beetje aan.

Waarom blog jij? En hoe zorg jij voor jouw unieke stem op het net?

(Afbeelding: bron)

Fay wordt beroemd

Op de ontzettend leuke en mooie blog van Laura, die ik met liefde en plezier volg, is een nieuwe rubriek geboren. Caturday!
Laura vroeg haar lezers om haar een foto en een stukje tekst van onze kat toe te sturen. En dat heb ik natuurlijk meteen gedaan. Je raadt het al, Fay is uitgekozen voor de Caturday van deze week. Ik ben echt wel heel trots!

En omdat ik niet genoeg van onze lieve kat krijg, hier een overload aan leuke foto's van ons lieve poezebeest. (Nog uit de tijd dat de tuin helemaal bestraat was.)

Wat is dit nou voor een beest?

Ik weet nog niet zo goed wat ik van dit ding vind.

Wat kom jij eigenlijk doen zo dicht bij?

Als je maar niet denkt dat je naar binnen mag!

Zou ik aan je durven ruiken?

Ik heb besloten dat ik je toch wel een beetje eng vind.

Niet zo gezonde, maar wel erg lekkere, ham-prei-taart

Deze hartige taart is een kruising tussen een quiche en een hartige cheese cake. Het is een echte caloriebom, maar wel erg lekker. Als avondmaaltijd is deze taart voor 4 personen. Als lunch is dit een taart voor 8 personen.

Ingrediënten:

8 plakjes bladerdeeg

4 eieren

2 kuipjes kruiden roomkaas

1 prei

200 gram hamreepjes

peper en zout

Bereiding:

- Laat de plakjes bladerdeeg ontdooien.

- Verwarm de oven voor op 175 - 200 graden.

- Snij de prei in halve schijfjes.

- Was de prei en laat ze daarna goed uitlekken.

- Bak de hamreepjes in een koekenpan.

- Bak de preireepjes mee.

- Laat de ham en prei nog even uitlekken.

- Kluts de eieren met een garde in een kom.

- Voeg de roomkaas aan de eieren toe en kluts nog even.

- Bekleed een springvorm met de plakjes bladerdeeg.

- Voeg de ham en prei bij de eieren en de roomkaas.

- Schep de vulling in de taartvorm.

- Bak de taart in 30 tot 45 minuten in het midden van de oven. De taart is gaar als de ei gestold is en het bladerdeeg goudbruin.

Variatie:

Je kan de roomkaas ook vervangen door room en geraspte kaas. In plaats van ham en prei, kan je bijvoorbeeld ook kiezen voor paprika, champignons, ui en spek.

Groen geknutseld: theezakjes

In deze rubriek plaats ik elke twee weken een D.I.Y. met oud, gerecycled of kosteloos materiaal. Twee weken geleden liet ik jullie zien wat ik gedaan had met houten wasknijpers. Deze keer ben ik aan de slag gegaan met theezakjes. 

Naast het koffie en thee automaat op het werk, had ik een bakje neergezet. "Wij sparen theezakjes, wil je ons helpen sparen?" In een mum van tijd hadden we een hele doos vol. De kinderen hadden ook thuis zakjes gespaard, waardoor de doos zelfs te klein werd. 

Pas tijdens het sparen besefte ik mij hoeveel van die zakjes de prullenbak in gaan. Zonde! En eigenlijk zijn die papieren zakjes nog overbodig ook, een labeltje zou genoeg moeten zijn om te zien welke smaak thee je hebt. 

Met de kinderen vouwden we er bloemen van voor op een kaart. En ik vouwde thuis nog een bloem voor een nieuw snail mail pakket. (Later deze maand volgt daar meer over.)

Met nog heel veel zakjes over, besloot ik een gedeelte te gebruiken voor het oude versleten dienblad wat we thuis hebben staan. 
Daarvoor heb je nodig:
- Een mengseltje van houtlijm (1/3) en water (2/3).
- Een kleine en een grote kwast.
- Een dienblad of ander voorwerp waarop je wil gaan plakken.
- Theezakjes.
- Een schaar.
- Vernis of blanke lak.

Aan de slag:
- Schuur het dienblad, kistje of fotolijstje licht op.
- Knip de plaatjes van de theezakjes uit.
- Leg een patroon van de geknipte theezakjes, zoals je ze op het voorwerp wil gaan plakken.
- Meng 1/3 deel houtlijm met 2/3 deel water.
- Gebruik de kleine kwast om de lijm op het voorwerp te smeren.
- Plak de theezakjes erop en smeer daar vervolgens ook lijm overheen. Dit klinkt misschien gek, maar het water en de lijm trekken in het papier en zorgen voor een betere hechting zonder luchtbelletjes.
- Laat het geheel goed drogen.
- Lak je voorwerp af met blanke lak of vernis. Doe dit voorzichtig, de lak kan vlekken maken in de theezakjes.

Zelf heb ik de randjes afgewerkt met washi tape, maar je kan natuurlijk ook alles eerst goed uitmeten en precies op maat knippen.

Wel of geen portretfoto's op je blog?

Nog voor ik het voorgaande bericht publiceerde had ik al drie keer de foto van mij en mijn man toegevoegd en weer verwijderd. Na het publiceren verwijderde ik de foto weer om hem daarna toch maar weer terug te plaatsen. Ik had Renso toestemming gevraagd om de foto van ons op het Impact Festival te plaatsen en hij vond het prima, maar zelf wist ik nog niet zo goed of ik de foto er nou wel of niet bij ging zetten.


Op sommige blogs die ik volg staan nooit foto's van de blogger alleen foto's zonder mensen. Sommige bloggers durven het aan om een hand of been te tonen op een foto. Verder zijn er nog bloggers die alleen zichzelf af en toe laten zien, maar niet hun familieleden. En tot slot de bloggers die zichzelf en hun familieleden wel een plekje op hun blog geven.

Ik weet nog niet zo goed wat ik wil. Aan de ene kant ben ik bang dat het gevaarlijk is om teveel te delen op internet, aan de andere kant denk ik dat een onschuldige foto van twee lachende mensen op een festival niet veel kwaad kan en dat het voor de lezers van mijn blog juist wel leuk is om de mens achter de blog te kunnen zien.

Wat vinden jullie? En als je zelf ook blogt, plaats je dan wel of geen portretfoto's op je blog en waarom?

Zomaar even naar een festival

Sinds Renso evenement beveiliger is geworden, gaat de wereld van festivals ineens voor mij open. Deze zomer bezocht ik de Zwarte Cross waar ik dit bericht over schreef. Afgelopen zondag maakte ik heel plotseling een middagje op het Impact Festival mee.

Er was geen vervoer geregeld voor Renso, dus bracht ik hem naar Helmond, waar hij die dag als beveiliger aan de slag moest. Op internet had ik gezien dat het winkelcentrum open was, het festival was gratis en Rigby en Jett Rebel stonden op het programma. Ik zou mijn dag wel doorkomen dacht ik zo.

Of toch niet....

De winkels bleken gesloten. Gelukkig was het kasteel wel open. Het gratis toegankelijke gedeelte van het kasteel was niet al te groot, maar het kostte precies genoeg tijd om weer terug bij het festival te zijn toen de poorten open gingen.

Het festival viel echter een beetje tegen. Er waren maar weinig bezoekers en de acts waren niet allemaal mijn smaak. De sfeer was erg tam en zelfs de artiesten waren aan het klagen over het publiek, wat ik altijd een beetje ondankbaar vind naar de mensen die wel belangstellend aan het luisteren zijn. Maar het is altijd leuk om mijn man aan het werk te zien, ik ben zo trots op hem.

Gelukkig kon Renso met een collega naar huis rijden. Dus vertrok ik na het optreden van Rigby en had nog tijd over om thuis een film te kijken en op tijd naar bed te gaan. Rigby was overigens awesome! Ondanks dat ik één van de weinige mensen was die fanatiek mee danste en zong, bleef Rigby positief. Het publiek trok aan, de sfeer verbeterde en ze wisten zelfs de hele groep aan het springen te krijgen. Daarnaast speelden ze echt geweldig! Ik ken Rigby alleen van de radio, maar kon tot mijn verbazing een hoop nummers meezingen. Dit is een van mijn favoriete nummers.

Beginzin

De eerste zin van je boek. Een cruciale zin. Je moet je woorden heel zorgvuldig kiezen. De eerste zin moet je lezer prikkelen, nieuwsgierig maken en ook meteen de toon zetten voor de rest van het boek. Het is de eerste kennismaking van de lezer met jouw schrijfstijl.

Het vasthouden van die aandacht is misschien nog wel moeilijker, maar een goed begin is het halve werk.

O, de suizelende wind door het jonge riet! Hasse Simonsdochter kon er nooit genoeg van krijgen.

Hasse Simonsdochter - Thea Beckman

Rond mijn elfde levensjaar verslond ik alle boeken van Thea Beckman. Ik was toen al verknocht aan verhalen met poëtische zinnen, helden in dramatische situaties tegen een historische of sprookjesachtige achtergrond.
Boeken zoals: Juniper van Monica Furlong en de Meester van de Zwarte Molen van O. Preussler bleven mij nog lang bij. Ik hield al van fantasy voor ik van het bestaan van het genre wist.

"Wil je echt niet dat we je wegbrengen?"
"Nee." Het klonk heel beslist. Marcella stond tegenover haar ouders in de kleine woonkamer, de koffer naast haar op de grond.

Medeplichtig - Anke de Vries

Deze eerste zinnen uit nog zo'n boek uit mijn jeugd, zuigen je meteen in het verhaal. Ze roepen vragen op en zetten meteen de sfeer van het moment neer. Ik hou ervan als een boek meteen begint met actie.

Hetzelfde geldt voor de boeken van Hadley Irwin. Mijn favoriete schrijfster toen ik 13 jaar was. Zij introduceerde me met de 'ik-vorm' en haar verhalen gingen altijd over tieners, waar ik me enorm mee kon identificeren. Deze boeken vallen niet en het fantasy genre, maar waren ook geen doorsnee tiener verhalen.

"Ik begrijp jou niet." De directrice vouwde haar handen en keek me over de rand van haar halve brillenglazen aan, zodat het leek alsof ze vier ogen had.

Kimiko - Hadley Irwin

Pas in mijn studententijd ging ik Harry Potter lezen. Ik wilde jeugdboeken gaan schrijven en las er dan ook nog steeds veel. Voor mijn studie moest ik ook wel eens non-fictie lezen van grote Nederlandse schrijvers, maar als ik er mee weg kon komen bij de leerkracht, las ik liever fantasyboeken.

De warmste dag van de zomer tot dusver liep op zijn eind en een slaperige stilte hing over de grote, vierkante huizen aan de Ligusterlaan.

Harry Potter en de Orde van de Fenix - J.K. Rowling

En dan als bonus nog een pareltje uit mijn collectie voor volwassenen:

Hij kwam op een late, natte lentedag en bracht de wijde wereld terug naar mijn drempel.

De Oproep van de Nar - Robin Hobb

Zoals je misschien al gemerkt hebt, hou ik van poëtische beginzinnen. Ieder hoofdstuk wat ik schrijf, probeer ik krachtig te starten. Uit mijn eigen werk, ben ik het meest trots op de volgende zinnen:

De regendruppels glijden als kleine riviertjes over haar wangen. Meisje heeft haar ogen dicht, maar haar gezicht naar de hemel gericht. Het koude water klettert op haar neer.

Het is winter. De bevroren bladeren breken knisperend kapot onder zijn blote voeten.

Het is maar een ketting. Hoe vaak hij dat ook tegen zichzelf zegt, hij blijft zijn hand tegen zijn borst houden, tastend naar de zilveren ketting met de hanger van opaal, die daar niet meer hangt.

De winter bij Maan was de beste tijd van haar leven.

Heb jij ook favoriete beginzinnen?

Hoera!!! 100 berichten!

Dit is mijn honderdste bericht op deze blog!!!

Toen ik in maart nieuw leven in deze blog blies, schrapte ik een hoop uit het archief en verplaatste ik mijn favoriete berichten van mijn livejournal naar vanda(a)gboek. Zo hield ik alleen nog de berichten over die ik de moeite waard vond om nog eens terug te zien.

Hier de leukste, lekkerste en mooiste berichten uit het archief.

Kookboek

Mijn favoriete recept is deze paëlla met een twist.

Boek
Nog steeds kamp ik met een probleem. Ik kan de afleiding niet weerstaan als ik weet dat ik eigenlijk moet gaan schrijven. Zeker als ik een tijdje niet geschreven heb, is het moeilijk om er weer in te komen. In april schreef ik hierover in dit bericht: de afleiding weerstaan.

Tuinboek

Mijn favoriete bericht in deze rubriek ging over het bladluizenfeest in mijn tuin. 

Creaboek

Het is al weer twee jaar geleden dat ik deze rugtas maakte. Na dit bericht, kreeg ik meteen een bestelling van een kennis uit Portugal om er ook een voor haar te maken. Toen zorgde ik wel voor een grijze rits.

Vandaagboek

In deze rubriek kan ik niet anders dan onze trouwdag noemen. 

Druk druk druk,

Oei, ik heb mijn bericht op woensdag overgeslagen en die van vrijdag is vandaag een dag te laat. De drukte op mijn werk is weer los gebarsten. De eerste weken na mijn vakantie waren nog rustig. Stilte voor de storm zeg maar. Ik wist van te voren dat de storm er aan zat te komen, maar je kan jezelf er maar tot op zekere hoogte op voorbereiden en dan barst het los...

Ongeplande huisbezoeken, vergaderingen, cursusdagen en een nieuw seizoen van naschoolse activiteiten. Daar bovenop ook nog een zomeractiviteit en een personeelsfeest.

Dit schooljaar startte een derde jaars stagiaire bij mij. Ze loopt 32 uur per week stage en werd door mij al meteen mee de drukte in getrokken. De eerste paar dagen was er nog niet veel te doen, dacht ik en ik verontschuldigde me hiervoor. Verbaasd knipperde ze met haar ogen. "Maar we hebben al zoveel gedaan. Mijn medestudent heeft de eerste twee dagen alleen nog maar op kantoor gezeten om een stuk uit te typen en wij hebben al huisbezoeken gedaan, straatwerk uitgevoerd én vergaderingen gehad."

De week die daarop volgde werkten we standaard één uur over per dag. Met het personeelsfeest en de zomeractiviteit erbij besteedde ik die week bijna 50 uur aan mijn werk. We hadden dagen dat we 's middags niet meer wisten wat we die ochtend gedaan hadden, en als we het ons dan herinnerden leek het wel dagen geleden. Gelukkig werd het afgelopen week al weer wat rustiger, maar aan bloggen ben ik niet toe gekomen. Mijn voorraad aan voorgeschreven blogberichten was op. Ik hoop dat er na dit weekend weer een stapeltje klaar ligt.

Ter info:
Ik ben welzijnswerker. Mijn focus ligt op opvoeders en kinderen tot 13 jaar. Ik werk zowel in groepen als met individuen. Zo organiseer ik themabijeenkomsten voor ouders, naschoolse activiteiten voor kinderen, werk ik op straat met de jeugd, maar begeleid ik ook ouders thuis met opvoedvragen. Ik werk nauw samen met de basisschool, de peuterspeelzaal en alle andere collega's van welzijn en maatschappelijk werk in de wijk. 

(afbeelding: bron)

Groen geknutseld: houten wasknijpers

Twee weken geleden liet ik jullie zien wat ik gedaan had met mijn oude knopen. Ik ga proberen om elke twee weken een D.I.Y. te plaatsen met oud, gerecycled of kosteloos materiaal. Deze keer laat ik zien wat er mogelijk is met houten wasknijpers. Ik heb tegenwoordig een droogrek, waar ik mijn natte was netjes overheen hang. Wasknijpers zijn overbodig geworden.

Afgelopen zomer liet ik deze tafelgewichtjes al zien, die ik maakte met wasknijpers, washi-tape, lint en zware kralen.

Maar met dezelfde materialen kan je ook een heel leuk foto lint maken. Ik hing mijn lint op de deur in mijn werkkamer.

Tenslotte maakte ik met knijpers, lint, een plastic flesje en lijm die transparant opdroogt, een pennenbakje. Je kan het bakje ook als vaasje gebruiken of als plantenpotje. Hier zie je stap voor stap hoe ik te werk ben gegaan.

Oh en gooi de metalen delen van de wasknijpers niet weg, daar kan je nog altijd hangertjes van maken.

De tuin in de regen

De nazomer is zo'n heerlijke tijd van het jaar. Genoeg zon en warmte om de deuren en ramen open te laten staan en zonder jas naar buiten te gaan. De tuin staat nog volop in bloei, maar je ruikt de herfst al in de geur van natte grond en bladeren. De afgelopen weken heb ik foto's gemaakt van de regendruppels op de bloemen en planten in de tuin. Ik word heel gelukkig van deze momenten in de tuin en wil ze graag met jullie delen.