Fragmentje

Voor een kort verhaal schreef ik:

Zijn ijskoude lichaam rustte zwaar tegen het hare. Haar ogen schoten open toen het kleine restje warmte met zijn laatste adem langs haar wang gleed. Ze omklemde zijn lichaam innig wetende dat hij haar zojuist zijn leven had geschonken. De ijzige kou die haar lichaam vanuit haar botten vulde bevroor hem in haar greep. Haar bleke vingers gleden door zijn met rijp bedekte haren en ze bedankte hem fluisterend. Voorzichtig duwde ze zijn bevroren, broze lichaam van zich af. Nog eenmaal keek ze naar zijn levenloze gezicht en drukte haar steenkoude lippen zacht tegen zijn wang.

"Dwaas," dacht ze liefdevol. Met een grote grijns stond ze op, haar priemende blauwe ogen zochten naar haar volgende doelwit. Hij had haar de kans gegeven af te maken waar ze aan begonnen was, de destructie van deze toch al strevende wereld.