zondag 1 juni 2014

Spontane ontmoetingen

Uitgekeken op Castlefest besloten we Keltfest eens te proberen. "Meer muziek, meer middeleeuwse ambachten en minder merchandise," hoopte ik. We kwamen voor Robert den Hartigh, die een leuke set country/folk weg speelde. Het publiek bestond uit een hoop bekenden, die ook voor Robert kwamen. Na de laatste tonen van Rapalje op het hoofdpodium, die je tijdens de rustige liedjes van Robert gewoon op de achtergrond kon blijven horen, werd de toestroom van publiek wat groter.
De hoek van het terrein, die op de kaart aangegeven werd als 'levende geschiedenis', zat wel vol met geschiedenis maar niet zo heel veel leven. We hebben een paar oude ambachten kunnen bekijken, maar het merendeel van de acteurs zat een beetje achterin de kampen met elkaar te praten of te eten. We zagen wel deze pottenbakker in actie.


Er was een goede balans in de verschillende marktkraampjes en het eten en drinken was heerlijk. Kip van de barbecue en koud bier in stenen bekers. Ik ontmoette Joris van Leeuwen (schrijver) en kreeg meteen tips voor het schrijven van een kort verhaal voor de Paul Harland Prijs waar ik dit jaar aan mee wil doen. Ik kocht zijn verhalenbundel om wat meer inzicht in de techniek van het korte verhaal te verkrijgen, die ik dezelfde avond nog uit las.
Al met al was het evenement een beetje zo zo. Renso beschreef het nog het beste met het woord: 'tam'. Het was gemoedelijk en vriendelijk, dat wel, maar zeker ook tam. Weinig feestgevoel, weinig lachende en dansende mensen. We stonden dan ook enorm te twijfelen of we nog zouden blijven voor de tweede set van Rapalje of dat we naar huis toe zouden gaan. Een klein beetje teleurgesteld in de dag, besloten we het laatste te doen.


Bij de uitgang liepen we twee vrienden tegen het lijf. Ook zij hadden het wel weer gezien en wilden naar huis gaan. "Willen jullie echt naar huis, of zullen we samen nog wat gaan eten?" vroeg ik. Het was zo leuk om ze weer eens te spreken, dat was misschien al in twee jaar niet meer gebeurd. Ze reageerden enthousiast op het plan, waarna we samen richting de auto's liepen. En daar stonden twee andere vrienden op de pendelbus te wachten. Ook hen hadden we in lange tijd niet meer gezien of gesproken. Zo eindigden we ineens met zijn zessen op het terras van een restaurantje, waar we heerlijk gegeten hebben, gelachen en gekletst. Die spontane ontmoeting maakte van een best aardige dag een geweldige dag.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten