Mijn eerste echte schoonheidssalon-ervaring

Het is een beetje stil geweest op mijn blog. Dat heeft twee redenen. Over de eerste reden vertel ik graag even in dit bericht. Vorig weekend zijn we het hele weekend weg geweest. Mijn ouders hadden ter gelegenheid van hun 45 jarige huwelijk het hele gezin meegenomen naar een vakantiepark. Mijn zussen, zwagers en de kinderen, mijn ouders zelf en wij. Het was een hele gezellige boel en we hebben ons erg goed vermaakt. Maar voor bloggen was geen tijd natuurlijk en ik had ook niet vooruit gewerkt, wat een ervaren blogger waarschijnlijk wel had gedaan.

Een onderdeel van het weekend was een verwen momentje dat mijn zussen, mijn moeder en ik cadeau kregen van mijn vader. Een hele ochtend naar de schoonheidssalon. Dat was een hele nieuwe ervaring voor mij.

We kregen eerst een gezichtsmasker en gezichtsmassage. Ik wist niet dat er zoveel stress in je gezicht kon zitten! Logisch eigenlijk, er zitten zoveel spieren in je gezicht. Dus als je veel moet fronzen komt er onvermijdelijk spanning in je voorhoofd. Het was wel erg raar om de handen van een vreemde over je gezicht te laten gaan. Vooral bij de lippen vond ik dat even wennen, maar als je jezelf er vervolgens aan over geeft dan is het erg ontspannend.

"Ben je al eens eerder naar de schoonheidsspecialist geweest?" vroeg het meisje dat mij en mijn zus behandelde.
"Alleen voor mijn wenkbrauwen," biechtte ik op. Echt, pedicure, nagelstudio, schoonheidsspecialist, ik heb het altijd een beetje zonde van mijn geld gevonden. Alleen de kapper bezoek ik drie keer per jaar. Ik heb jaren niets met mijn wenkbrauwen gedaan. Dat was heel lelijk, want ik had een doorlopende wenkbrauw, recht boven mijn neus. Een soort Bert van Bert en Ernie wenkbrauw. Het was wel wat dunner boven mijn neus, maar mooi was het niet. Maar mijn moeder zei altijd tegen mij dat het zo bijzonder was en dat met verkeerd epileren je voor altijd je wenkbrauwen kon verpesten. Dus ik deed er niets mee. Pas toen ik 26 werd ging ik zelf het stukje boven mijn neus kaal plukken. En daarna ging ik voor het eerst echt laten epileren, bij een Turkse dame die dat heel netjes met een touwtje deed. Nu hou ik het zelf een beetje bij en ga af en toe nog naar de schoonheidsspecialist als ik het te lang heb laten versloffen. Afgelopen zaterdag heeft het meisje in de schoonheidssalon het weer heel netjes bijgewerkt. Gewoon met een pincet deze keer, dat is veel minder pijnlijk trouwens dan met een touwtje.

Vanwege een dubbele boeking in de salon kregen we wat extra's aangeboden, omdat we wat langer zouden moeten wachten. We kregen een chocoladepakking op onze ruggen. Chocolade op je rug! Zonde, dat moet je toch gewoon opeten? Maar het was wel erg fijn. Ook mochten we in een kleurenruimte. Er klonk rustgevende muziek met zeegeluid en op de muur werd een patroon van gekleurd licht vertoond. Het versprong steeds van kleur. Het meisje had ons gezegd dat het misschien op je emoties kon inspelen. Dat viel bij mij wel mee, maar ik merkte wel dat donker rood en donker paars mij onrustiger maakte en oppervlakkiger liet ademen in tegenstelling tot blauw en groen waar ik me erg ontspannen door voelde. Ik bedacht me dat het eigenlijk wel goed zou zijn om zoiets thuis te hebben. Gewoon jezelf een half uur per week dwingen om niets anders te doen dan kijken naar bewegende kleuren op je muur. Vet psychedelisch, maar ook erg rustgevend.

Daarna kregen mijn zus en ik een rugmassage en een hot stone behandeling. Het meisje wist precies een knoop in mijn rug te raken en de tranen sprongen in mijn ogen. Eerst dacht ik dat die knoop misschien een resultaat was van alle stress van het extra werk dat me nogal was gaan opbreken in 2014, maar later bedacht ik me dat het ook wel eens een overblijfsel van het auto-ongelukje kon zijn. Ik denk dat ik binnenkort maar eens naar de dokter moet gaan om er naar te laten kijken.

Ben jij al eens naar de schoonheidssalon geweest?

Lees ook: Mijn eerste echte festivalervaring
En: Dina's verhaal over wenkbrauwen